De bomen bogen oktober in november
met vallend blad en takkengeraamten
lag jouw droom bij de rivier
snakte ik naar jouw naam
een gedicht, desnoods een vloek
hield jou in mijn hart gevangen
steeds dichterbij
kwam de angst
je tenslotte toch te verliezen,
ik omhelsde een warm gezellig paard
maar ontegenzeggelijk in die ijzige stilte
het was mijn stalen afgedankte fiets
die steigerde onder vallend vloksneeuw
jij nam mij mee naar die rijke vrouw,
die eenzame mannen kon verwarmen
door de groentesoep en haar inborst
ik liep met haar nachtenlang
door de Kerk
bikte af en toe onhandig een kaars af
maar jij hielp mij overeind,
ik had die warmte nodig
omdat jij schreefover die andere wereld
waar hart na hart te koop bleek.
Schrijver: mobar
Geen opmerkingen:
Een reactie posten