Nachtgordijn van de Herfst +

Maar even zo goed laat je me los
omdat een ander dat beter deed
tussen het zwijgen van antwoorden

zitten jaren onverwerkt verdriet
dat weet, heb je terug gelezen
in de boeken, laat je slapen

weten dat ik niet denken kan
nu ik voelen moet vergeten
zal ik nooit meer denken
de nacht proeven
en je aan me voorbij

laten gaan.


Schrijver: mobar

Glimlachglans

Opnieuw vederlicht,
in jouw gevleugeld gedicht
zie ik eindelijk, zonder schroom

jouw ware damesgezicht
blauwe ogen als de oceaanlucht
haar zo bruin als koffiebonen
lippen rijp als bloesempruimen

je bent veel mooier
dan de mooiste woorden
je bent het droombeeld
van een prachtige droom

een zachte perzikhuid
benen, stevig als de wind
schouders, rechtvaardig

in dit vergeten land
achter een onzichtbare horizon
zonder jou, kan ik niet leven
en niet dromen

daarom schrijf ik dit gedicht
zonder te schromen
zie ik wat jij hebt aangericht
de glimlachglans op jouw gezicht
ik blijf wel bij jein mijn dromen
als die weer komen blijf jij
maar bij mij
in jouw dromen.











© juni 2009, mobar

Herfstschaduw +

En de duisterschaduw, de dikke boom
reikt verder dan voorheen, platzak
getelde dromen zonder kloten

de droeve nacht is klam
zijn eenzame ziel wat tam
geturfde dromen vol gekliederd

door het zwerven nog verlegen
verkleuren de bladeren nu sloom
als in de allerliefste heimweedroom

sluit hij het boek over het zomerse bezoek
hij telde lijf noch leven in zijn onderbroek
hij teelde tomaten en verwijfde komkommers

liep met een hark in zijn hand naar een emmer
daar bij de spagaat van zijn teleurstelling
komt zijn hele droom tot spijtig einde.


Schrijver: mobar

Jouw heengaan

Tijdens jouw heengaan,

dacht ik door dit leven
ben je niet bij mij gebleven
toen je mijn woorden naar zee droeg
verteerde ik diepte
in onschuld en stille dromen
van verdriet hielden niets tegen,

de zon verdween
tranen stroomden,

zonder geld alleen op straat,
hielden ze mijn dun getergde ik,
tevergeefs tegen mijn losse handen,
in schaduwen

van een leeg hysterisch gesticht
een leven lang verplicht
onschuldig
nooit afhankelijk van een ander
alleen maar zwijgend

in mijn plicht.



-fictie-
© mei 2009, mobar

Zonder jou +

Eindig ik mijn betoog
in dwaze dromen
uit eenzaamheid
tot mijn ziel gekomen
kan ik nu slechts
de kat verblijden
probeer problemen
te vermijden
voordat ze verder
in de afgrond glijden.


Schrijver: mobar

Herfstmaan

Een herfstmaan scheen over de landsgrenzen
daar in de bergen had ik geen liefde
aan je kunnen geven
maar er weigerde een inzicht
en ik had geen broek aan
de woorden vooraf
kwamen me onbekend voor
alsof ik ze zelf niet had geschreven

mijn eigen zienswijze was gebleven
kon zich niet ontwikkelen
de geestelijke achtergronden
van mijn bestaan
hadden nog een innerlijke gereedheid
waardoor eenzaamheid
zonder verlangen was
en jij niet nader tot mij
of wij te samen omgekeerd
konden verklaren, wat goed, wat kwaad

zich in het verleden had voorgedaan
toen we het leven met beide handen grepen

en jij niet wist, dat het uiteindelijk liefde was

dat we het daarom nooit zouden vergeten.



Schrijver: mobar

Mistig dromen regenbomen

Mistig dromen regenbomen

Natte herfst

De bomen bogen oktober in november
met vallend blad en takkengeraamten
lag jouw droom bij de rivier

snakte ik naar jouw naam
een gedicht, desnoods een vloek
hield jou in mijn hart gevangen

steeds dichterbij
kwam de angst
je tenslotte toch te verliezen,

ik omhelsde een warm gezellig paard
maar ontegenzeggelijk in die ijzige stilte
het was mijn stalen afgedankte fiets
die steigerde onder vallend vloksneeuw

jij nam mij mee naar die rijke vrouw,

die eenzame mannen kon verwarmen
door de groentesoep en haar inborst

ik liep met haar nachtenlang
door de Kerk
bikte af en toe onhandig een kaars af
maar jij hielp mij overeind,
ik had die warmte nodig
omdat jij schreefover die andere wereld

waar hart na hart te koop bleek.



Schrijver: mobar