Herfstdeuren

Wankelend,


de afgrond nabij
opent zij herfstdeuren
in haar dromerig verlangen

tussen slanke denkvingers
glippen er najaarsdagen
langs herinneringen

die ze ooit had
aan jouw mottenverlangen
groeien houdbare dromen

verder tijdens nachten
door duister smachten
tussen talloze fliplippen

bewoon jij haar zielenlijf
zoals zij dat van jou
achter deuren van vergetelheid

vergankelijkheid zoekt prooi.


Schrijver: Mobar






-